भागवत दशम स्कन्ध (bhagwat 10.36)

shrimad bhagwat mahapuran,bhagwat shloka,sampooran bhagwat shloka,srimad bhagwat dasham skandh,srimad bhagwatam canto 10, chapter 36, bhagwatdarshan

 

bhagwat chapter 10.35

              श्री शुक उवाच

 

 अथ तर्ह्यागतो गोष्ठं अरिष्टो वृषभासुरः ।

 महीं महाककुत्कायः कम्पयन् खुरविक्षताम् ॥ १ ॥

 

 रम्भमाणः खरतरं पदा च विलिखन् महीम् ।

 उद्यम्य पुच्छं वप्राणि विषाणाग्रेण चोद्धरन् ॥ २ ॥

 

 किञ्चित्किञ्चित् शकृन् मुञ्चन् मूत्रयन् स्तब्धलोचनः ।

 यस्य निर्ह्रादितेनाङ्‌ग निष्ठुरेण गवां नृणाम् ॥ ३ ॥

 

 पतन्त्यकालतो गर्भाः स्रवन्ति स्म भयेन वै ।

 निर्विशन्ति घना यस्य ककुद्यचलशङ्‌कया ॥ ४ ॥

 

 तं तीक्ष्णशृङ्‌गमुद्वीक्ष्य गोप्यो गोपाश्च तत्रसुः ।

 पशवो दुद्रुवुर्भीता राजन् संत्यज्य गोकुलम् ॥ ५ ॥

 

 कृष्ण कृष्णेति ते सर्वे गोविन्दं शरणं ययुः ।

 भगवानपि तद्वीक्ष्य गोकुलं भयविद्रुतम् ॥ ६ ॥

 

 मा भैष्टेति गिराश्वास्य वृषासुरमुपाह्वयत् ।

 गोपालैः पशुभिर्मन्द त्रासितैः किमसत्तम ॥ ७ ॥

 

 बलदर्पहाहं दुष्टानां त्वद्विधानां दुरात्मनाम् ।

 इत्यास्फोट्याच्युतोऽरिष्टं तलशब्देन कोपयन् ॥ ८ ॥

 

 सख्युरंसे भुजाभोगं प्रसार्यावस्थितो हरिः ।

 सोऽप्येवं कोपितोऽरिष्टः खुरेणावनिमुल्लिखन् ।

 उद्यत्पुच्छभ्रमन्मेघः क्रुद्धः कृष्णमुपाद्रवत् ॥ ९ ॥

 

 अग्रन्यस्तविषाणाग्रः स्तब्धासृग् लोचनोऽच्युतम् ।

 कटाक्षिप्याद्रवत् तूर्ण् इन्द्रमुक्तोऽशनिर्यथा ॥ १० ॥

 

 गृहीत्वा शृङ्‌गयोस्तं वा अष्टादश पदानि सः ।

 प्रत्यपोवाह भगवान् गजः प्रतिगजं यथा ॥ ११ ॥

 

 सोऽपविद्धो भगवता पुनरुत्थाय सत्वरम् ।

 आपतत् स्विन्नसर्वाङ्‌गो निःश्वसन् क्रोधमूर्च्छितः ॥ १२ ॥

 

 तं आपतन्तं स निगृह्य शृङ्‌गयोः

     पदा समाक्रम्य निपात्य भूतले ।

 निष्पीडयामास यथाऽऽर्द्रमम्बरं

     कृत्वा विषाणेन जघान सोऽपतत् ॥ १३ ॥

 

 असृग् वमन् मूत्रशकृत् समुत्सृजन्

     क्षिपंश्च पादाननवस्थितेक्षणः ।

 जगाम कृच्छ्रं निर्‌ऋतेरथ क्षयं

     पुष्पैः किरन्तो हरिमीडिरे सुराः ॥ १४ ॥

 

 एवं कुकुद्मिनं हत्वा स्तूयमानः द्विजातिभिः ।

 विवेश गोष्ठं सबलो गोपीनां नयनोत्सवः ॥ १५ ॥

 

 अरिष्टे निहते दैत्ये कृष्णेनाद्‍भुतकर्मणा ।

 कंसायाथाह भगवान् नारदो देवदर्शनः ॥ १६ ॥

 

 यशोदायाः सुतां कन्यां देवक्याः कृष्णमेव च ।

 रामं च रोहिणीपुत्रं वसुदेवेन बिभ्यता ॥ १७ ॥

 

 न्यस्तौ स्वमित्रे नन्दे वै याभ्यां ते पुरुषा हताः ।

 निशम्य तद्‍भोजपतिः कोपात् प्रचलितेन्द्रियः ॥ १८ ॥

 

 निशातमसिमादत्त वसुदेवजिघांसया

 निवारितो नारदेन तत्सुतौ मृत्युमात्मनः ॥ १९ ॥

 

 ज्ञात्वा लोहमयैः पाशैः बबन्ध सह भार्यया ।

 प्रतियाते तु देवर्षौ कंस आभाष्य केशिनम् ॥ २० ॥

 

 प्रेषयामास हन्येतां भवता रामकेशवौ ।

 ततो मुष्टिकचाणूर शलतोशलकादिकान् ॥ २१ ॥

 

 अमात्यान् हस्तिपांश्चैव समाहूयाह भोजराट् ।

 भो भो निशम्यतामेतद् वीरचाणूरमुष्टिकौ ॥ २२ ॥

 

 नन्दव्रजे किलासाते सुतावानकदुन्दुभेः ।

 रामकृष्णौ ततो मह्यं मृत्युः किल निदर्शितः ॥ २३ ॥

 

 भवद्‍भ्यामिह सम्प्राप्तौ हन्येतां मल्ललीलया ।

 मञ्चाः क्रियन्तां विविधा मल्लरङ्‌गपरिश्रिताः ।

 पौरा जानपदाः सर्वे पश्यन्तु स्वैरसंयुगम् ॥ २४ ॥

 

 महामात्र त्वया भद्र रङ्‌गद्वार्युपनीयताम् ।

 द्विपः कुवलयापीडो जहि तेन ममाहितौ ॥ २५ ॥

 

 आरभ्यतां धनुर्यागः चतुर्दश्यां यथाविधि ।

 विशसन्तु पशून् मेध्यान् भूतराजाय मीढुषे ॥ २६ ॥

 

 इत्याज्ञाप्यार्थतन्त्रज्ञ आहूय यदुपुङ्‌गवम् ।

 गृहीत्वा पाणिना पाणिं ततोऽक्रूरमुवाच ह ॥ २७ ॥

 

 भो भो दानपते मह्यं क्रियतां मैत्रमादृतः ।

 नान्यस्त्वत्तो हिततमो विद्यते भोजवृष्णिषु ॥ २८ ॥

 

 अतस्त्वामाश्रितः सौम्य कार्यगौरवसाधनम् ।

 यथेन्द्रो विष्णुमाश्रित्य स्वार्थमध्यगमद् विभुः ॥ २९ ॥

 

 गच्छ नन्दव्रजं तत्र सुतौ आवानकदुन्दुभेः ।

 आसाते तौ इहानेन रथेनानय मा चिरम् ॥ ३० ॥

 

 निसृष्टः किल मे मृत्युः देवैर्वैकुण्ठसंश्रयैः ।

 तावानय समं गोपैः नन्दाद्यैः साभ्युपायनैः ॥ ३१ ॥

 

 घातयिष्य इहानीतौ कालकल्पेन हस्तिना ।

 यदि मुक्तौ ततो मल्लैः घातये वैद्युतोपमैः ॥ ३२ ॥

 

 तयोर्निहतयोस्तप्तान् वसुदेवपुरोगमान् ।

 तद्‍बन्धून् निहनिष्यामि वृष्णिभोजदशार्हकान् ॥ ३३ ॥

 

 उग्रसेनं च पितरं स्थविरं राज्यकामुकम् ।

 तद्‍भ्रातरं देवकं च ये चान्ये विद्विषो मम ॥ ३४ ॥

 

 ततश्चैषा मही मित्र भवित्री नष्टकण्टका ।

 जरासन्धो मम गुरुः द्विविदो दयितः सखा ॥ ३५ ॥

 

 शम्बरो नरको बाणो मय्येव कृतसौहृदाः ।

 तैरहं सुरपक्षीयान् हत्वा भोक्ष्ये महीं नृपान् ॥ ३६ ॥

 

 एतज्ज्ञात्वाऽनय क्षिप्रं रामकृष्णाविहार्भकौ ।

 धनुर्मखनिरीक्षार्थं द्रष्टुं यदुपुरश्रियम् ॥ ३७ ॥

 

               अक्रूर उवाच

 

 राजन् मनीषितं सध्र्यक् तव स्वावद्यमार्जनम् ।

 सिद्ध्यसिद्ध्योः समं कुर्याद् दैवं हि फलसाधनम् ॥ ३८ ॥

 

 मनोरथान् करोत्युच्चैः जनो दैवहतानपि ।

 युज्यते हर्षशोकाभ्यां तथाप्याज्ञां करोमि ते ॥ ३९ ॥

 

               श्रीशुक उवाच

 

 एवमादिश्य चाक्रूरं मन्त्रिणश्च विषृज्य सः ।

 प्रविवेश गृहं कंसः तथाक्रूरः स्वमालयम् ॥ ४० ॥

 

 

   इति श्रीमद्‍भागवते महापुराणे पारमहंस्यां संहितायां

        दशमस्कन्धे पूर्वार्धे अक्रूरसंप्रेषणं नाम

             षट्‌त्रिंशोऽध्यायः ॥ ३६ ॥