 |
| bhagwat chapter 10.33 |
श्रीशुक
उवाच
इत्थं भगवतो गोप्यः श्रुत्वा वाचः सुपेशलाः ।
जहुर्विरहजं तापं तदङ्गोपचिताशिषः ॥
१ ॥
तत्रारभत गोविन्दो रासक्रीडामनुव्रतैः
।
स्त्रीरत्नैरन्वितः प्रीतैः
अन्योन्याबद्धबाहुभिः ॥ २ ॥
रासोत्सवः सम्प्रवृत्तो
गोपीमण्डलमण्डितः ।
योगेश्वरेण कृष्णेन तासां मध्ये
द्वयोर्द्वयोः ॥ ३ ॥
प्रविष्टेन गृहीतानां कण्ठे स्वनिकटं
स्त्रियः ।
यं मन्येरन् नभस्तावद् विमानशतसङ्कुलम्
॥ ४ ॥
दिवौकसां सदाराणां
औत्सुक्यापहृतात्मनाम् ।
ततो दुन्दुभयो नेदुः निपेतुः
पुष्पवृष्टयः ।
जगुर्गन्धर्वपतयः सस्त्रीकास्तद्
यशोऽमलम् ॥ ५ ॥
वलयानां नूपुराणां किङ्किणीनां च
योषिताम् ।
सप्रियाणामभूत् शब्दः तुमुलो
रासमण्डले ॥ ६ ॥
तत्रातिशुशुभे ताभिः भगवान् देवकीसुतः
।
मध्ये मणीनां हैमानां महामरकतो यथा ॥
७ ॥
पादन्यासैर्भुजविधुतिभिः सस्मितैर्भ्रूविलासैः
भज्यन्मध्यैश्चलकुचपटैः
कुण्डलैर्गण्डलोलैः ।
स्विद्यन्मुख्यः कवररसना ग्रन्थयः
कृष्णवध्वो
गायन्त्यस्तं तडित इव ता मेघचक्रे
विरेजुः ॥८॥
उच्चैर्जगुर्नृत्यमाना रक्तकण्ठ्यो रतिप्रियाः ।
कृष्णाभिमर्शमुदिता यद्गीतेनेदमावृतम्
॥ ९ ॥
काचित् समं मुकुन्देन
स्वरजातीरमिश्रिताः ।
उन्निन्ये पूजिता तेन प्रीयता साधु
साध्विति ।
तदेव ध्रुवमुन्निन्ये तस्यै मानं च
बह्वदात् ॥ १० ॥
काचिद् रासपरिश्रान्ता पार्श्वस्थस्य
गदाभृतः ।
जग्राह बाहुना स्कन्धं
श्लथद्वलयमल्लिका ॥ ११ ॥
तत्रैकांसगतं बाहुं
कृष्णस्योत्पलसौरभम् ।
चन्दनालिप्तमाघ्राय हृष्टरोमा चुचुम्ब
ह ॥ १२ ॥
कस्याश्चित् नाट्यविक्षिप्त
कुण्डलत्विषमण्डितम् ।
गण्डं गण्डे सन्दधत्याः
अदात्ताम्बूलचर्वितम् ॥ १३ ॥
नृत्यती गायती काचित् कूजन्
नूपुरमेखला ।
पार्श्वस्थाच्युतहस्ताब्जं
श्रान्ताधात् स्तनयोः शिवम् ॥ १४ ॥
गोप्यो लब्ध्वाच्युतं कान्तं श्रिय
एकान्तवल्लभम् ।
गृहीतकण्ठ्यस्तद्दोर्भ्यां
गायन्त्यस्तं विजह्रिरे ॥ १५ ॥
कर्णोत्पलालकविटङ्ककपोलघर्म
वक्त्रश्रियो वलयनूपुरघोषवाद्यैः
।
गोप्यः समं भगवता ननृतुः स्वकेश
स्रस्तस्रजो
भ्रमरगायकरासगोष्ठ्याम् ॥ १६ ॥
एवं परिष्वङ्गकराभिमर्श
स्निग्धेक्षणोद्दामविलासहासैः ।
रेमे रमेशो व्रजसुन्दरीभिः
यथार्भकः स्वप्रतिबिम्बविभ्रमः ॥
१७ ॥
तदङ्गसङ्गप्रमुदाकुलेन्द्रियाः
केशान् दूकूलं कुचपट्टिकां वा ।
नाञ्जः प्रतिव्योढुमलं व्रजस्त्रियो
विस्रस्तमालाभरणाः कुरूद्वह ॥ १८
॥
कृष्णविक्रीडितं वीक्ष्य मुमुहुः खेचरस्त्रियः ।
कामार्दिताः शशाङ्कश्च सगणो
विस्मितोऽभवत् ॥ १९ ॥
कृत्वा तावन्तमात्मानं
यावतीर्गोपयोषितः ।
रेमे स भगवान् ताभिः आत्मारामोऽपि
लीलया ॥ २० ॥
तासां अतिविहारेण श्रान्तानां वदनानि
सः ।
प्रामृजत् करुणः प्रेम्णा शन्तमेनाङ्ग
पाणिना ॥ २१ ॥
गोप्यः स्फुरत्पुरटकुण्डलकुन्तलत्विड्
गण्डश्रिया सुधितहासनिरीक्षणेन ।
मानं दधत्य ऋषभस्य जगुः कृतानि
पुण्यानि तत्कररुहस्पर्शप्रमोदाः
॥ २२ ॥
ताभिर्युतः श्रममपोहितुमङ्गसङ्ग
घृष्टस्रजः स कुचकुङ्कुमरञ्जितायाः
।
गन्धर्वपालिभिरनुद्रुत आविशद् वा
श्रान्तो गजीभिरिभराडिव
भिन्नसेतुः ॥ २३ ॥
सोऽम्भस्यलं युवतिभिः परिषिच्यमानः
प्रेम्णेक्षितः
प्रहसतीभिरितस्ततोऽङ्ग ।
वैमानिकैः कुसुमवर्षिभिरीड्यमानो
रेमे स्वयं स्वरतिरत्र
गजेन्द्रलीलः ॥ २४ ॥
ततश्च कृष्णोपवने जलस्थल
प्रसूनगन्धानिलजुष्टदिक्तटे ।
चचार भृङ्गप्रमदागणावृतो
यथा मदच्युद् द्विरदः करेणुभिः ॥
२५ ॥
एवं शशाङ्कांशुविराजिता निशाः
स सत्यकामोऽनुरताबलागणः ।
सिषेव आत्मन्यवरुद्धसौरतः
सर्वाः शरत्काव्यकथारसाश्रयाः ॥
२६ ॥
श्रीपरीक्षिदुवाच
संस्थापनाय धर्मस्य प्रशमायेतरस्य च ।
अवतीर्णो हि भगवानंन् अंशेन जगदीश्वरः
॥ २७ ॥
स कथं धर्मसेतूनां वक्ता
कर्ताभिरक्षिता ।
प्रतीपमाचरद् ब्रह्मन्
परदाराभिमर्शनम् ॥ २८ ॥
आप्तकामो यदुपतिः कृतवान् वै
जुगुप्सितम् ।
किमभिप्राय एतन्नः संशयं छिन्धि
सुव्रत ॥ २९ ॥
श्रीशुक
उवाच
धर्मव्यतिक्रमो दृष्ट
ईश्वराणां च साहसम् ।
तेजीयसां न दोषाय वह्नेः सर्वभुजो यथा
॥ ३० ॥
नैतत्समाचरेज्जातु मनसापि ह्यनीश्वरः
।
विनश्यत्याचरन्मौढ्याद्
यथारुद्रोऽब्धिजं विषम् ॥ ३१ ॥
ईश्वराणां वचः सत्यं तथैवाचरितं
क्वचित् ।
तेषां यत् स्ववचोयुक्तं
बुद्धिमांस्तत् समाचरेत् ॥ ३२ ॥
कुशलाचरितेनैषां इह स्वार्थो न
विद्यते ।
विपर्ययेण वानर्थो निरहङ्कारिणां
प्रभो ॥ ३३ ॥
किमुताखिलसत्त्वानां तिर्यङ्
मर्त्यदिवौकसाम् ।
ईशितुश्चेशितव्यानां कुशलाकुशलान्वयः
॥ ३४ ॥
यत्पादपङ्कजपरागनिषेवतृप्ता
योगप्रभावविधुताखिलकर्मबन्धाः ।
स्वैरं चरन्ति मुनयोऽपि न नह्यमानाः
तस्येच्छयाऽऽत्तवपुषः कुत एव
बन्धः ॥ ३५ ॥
गोपीनां तत्पतीनां च सर्वेषामेव देहिनाम् ।
योऽन्तश्चरति सोऽध्यक्षः क्रीडनेनेह
देहभाक् ॥ ३६ ॥
अनुग्रहाय भूतानां मानुषं देहमास्थितः
।
भजते तादृशीः क्रीड याः श्रुत्वा
तत्परो भवेत् ॥ ३७ ॥
नासूयन् खलु कृष्णाय मोहितास्तस्य
मायया ।
मन्यमानाः स्वपार्श्वस्थान् स्वान्
स्वान् दारान् व्रजौकसः ॥ ३८ ॥
ब्रह्मरात्र उपावृत्ते
वासुदेवानुमोदिताः ।
अनिच्छन्त्यो ययुर्गोप्यः स्वगृहान्
भगवत्प्रियाः ॥ ३९ ॥
विक्रीडितं व्रजवधूभिरिदं च विष्णोः
श्रद्धान्वितोऽनुश्रृणुयादथ
वर्णयेद्यः ।
भक्तिं परां भगवति प्रतिलभ्य कामं
हृद्रोगमाश्वपहिनोत्यचिरेण धीरः ॥
४० ॥
इति श्रीमद्भागवते महापुराणे पारमहंस्यां संहितायां
दशमस्कन्धे
पूर्वार्धे रासक्रीडावर्णनं नाम
त्रयोत्रिंशोऽध्यायः
॥ ३३ ॥
