 |
| Bhagwat Chapter 10.32 |
श्रीशुक
उवाच
इति गोप्यः प्रगायन्त्यः
प्रलपन्त्यश्च चित्रधा ।
रुरुदुः सुस्वरं राजन्
कृष्णदर्शनलालसाः ॥ १ ॥
तासामाविरभूच्छौरिः स्मयमानमुखाम्बुजः
।
पीताम्बरधरः स्रग्वी
साक्षान्मन्मथमन्मथः ॥ २ ॥
तं विलोक्यागतं प्रेष्ठं
प्रीत्युत्फुल्लदृशोऽबलाः ।
उत्तस्थुर्युगपत् सर्वाः तन्वः
प्राणमिवागतम् ॥ ३ ॥
काचित् कराम्बुजं शौरेः जगृहेऽञ्जलिना
मुदा ।
काचिद् दधार तद्बाहुं अंसे
चन्दनरूषितम् ॥ ४ ॥
काचिद् अञ्जलिनागृह्णात् तन्वी
ताम्बूलचर्वितम् ।
एका तदङ्घ्रिकमलं सन्तप्ता
स्तनयोरधात् ॥ ५ ॥
एका भ्रुकुटिमाबध्य
प्रेमसंरम्भविह्वला ।
घ्नन्तीवैक्षत् कटाक्षेपैः
सन्दष्टदशनच्छदा ॥ ६ ॥
अपरानिमिषद् दृग्भ्यां जुषाणा
तन्मुखाम्बुजम् ।
आपीतमपि नातृप्यत् सन्तस्तच्चरणं यथा
॥ ७ ॥
तं काचिन्नेत्ररन्ध्रेण हृदिकृत्य
निमील्य च ।
पुलकाङ्ग्युपगुह्यास्ते
योगीवानन्दसम्प्लुता ॥ ८ ॥
सर्वास्ताः केशवालोक
परमोत्सवनिर्वृताः ।
जहुर्विरहजं तापं प्राज्ञं प्राप्य
यथा जनाः ॥ ९ ॥
ताभिर्विधूतशोकाभिः भगवानच्युतो वृतः
।
व्यरोचताधिकं तात पुरुषः शक्तिभिर्यथा
॥ १० ॥
ताः समादाय कालिन्द्या निर्विश्य
पुलिनं विभुः ।
विकसत्कुन्दमन्दार सुरभ्यनिलषट्पदम् ॥
११ ॥
शरच्चन्द्रांशुसन्दोह ध्वस्तदोषातमः
शिवम् ।
कृष्णाया हस्ततरला चितकोमलवालुकम् ॥
१२ ॥
तद्दर्शनाह्लादविधूतहृद्रुजो
मनोरथान्तं श्रुतयो यथा ययुः ।
स्वैरुत्तरीयैः कुचकुङ्कुमाङ्कितैः
अचीक्लृपन्नासनमात्मबन्धवे ॥ १३ ॥
तत्रोपविष्टो भगवान् स ईश्वरो
योगेश्वरान्तर्हृदि कल्पितासनः ।
चकास गोपीपरिषद्गतोऽर्चितः
त्रैलोक्यलक्ष्म्येकपदं वपुर्दधत्
॥ १४ ॥
सभाजयित्वा तमनङ्गदीपनं
सहासलीलेक्षणविभ्रमभ्रुवा ।
संस्पर्शनेनाङ्ककृताङ्घ्रिहस्तयोः
संस्तुत्य ईषत्कुपिता बभाषिरे ॥
१५ ॥
श्रीगोप्य ऊचुः
भजतोऽनुभजन्त्येक एक एतद्विपर्ययम् ।
नोभयांश्च भजन्त्येक एतन्नो ब्रूहि
साधु भोः ॥ १६ ॥
श्रीभगवानुवाच
मिथो भजन्ति ये सख्यः
स्वार्थैकान्तोद्यमा हि ते ।
न तत्र सौहृदं धर्मः स्वार्थार्थं
तद्धि नान्यथा ॥ १७ ॥
भजन्त्यभजतो ये वै करुणाः पितरो यथा ।
धर्मो निरपवादोऽत्र सौहृदं च
सुमध्यमाः ॥ १८ ॥
भजतोऽपि न वै केचिद् भजन्त्यभजतः कुतः
।
आत्मारामा ह्याप्तकामा अकृतज्ञा
गुरुद्रुहः ॥ १९ ॥
नाहं तु सख्यो भजतोऽपि जन्तून्
भजाम्यमीषामनुवृत्तिवृत्तये ।
यथाधनो लब्धधने विनष्टे
तच्चिन्तयान्यन्निभृतो न वेद ॥ २०
॥
एवं मदर्थोज्झितलोकवेद
स्वानां हि वो मय्यनुवृत्तयेऽबलाः
।
मयापरोक्षं भजता तिरोहितं
मासूयितुं मार्हथ तत् प्रियं
प्रियाः ॥ २१ ॥
न पारयेऽहं निरवद्यसंयुजां
स्वसाधुकृत्यं विबुधायुषापि वः ।
या माभजन् दुर्जरगेहशृङ्खलाः
संवृश्च्य तद् वः प्रतियातु
साधुना ॥ २२ ॥
इति श्रीमद्भागवते महापुराणे पारमहंस्यां संहितायां
दशमस्कन्धे पूर्वार्धे रासक्रीडायां गोपीसान्त्वनं नाम
द्वात्रिंशोऽध्यायः ॥ ३२ ॥
