 |
| Bhagwat Chapter 10.28 |
श्रीशुक उवाच
एकादश्यां निराहारः समभ्यर्च्य जनार्दनम् ।
स्नातुं
नन्दस्तु कालिन्द्यां द्वादश्यां जलमाविशत् ॥ १ ॥
तं
गृहीत्वानयद् भृत्यो वरुणस्यासुरोऽन्तिकम् ।
अवज्ञायासुरीं वेलां प्रविष्टमुदकं निशि ॥ २ ॥
चुक्रुशुस्तमपश्यन्तः कृष्ण रामेति गोपकाः ।
भगवांस्तदुपश्रुत्य पितरं वरुणाहृतम् ।
तदन्तिकं गतो
राजन् स्वानामभयदो विभुः ॥ ३ ॥
प्राप्तं
वीक्ष्य हृषीकेशं लोकपालः सपर्यया ।
महत्या
पूजयित्वाऽऽह तद्दर्शनमहोत्सवः ॥ ४ ॥
वरुण उवाच
अद्य मे निभृतो देहो अद्यैवार्थोऽधिगतः प्रभो ।
त्वत्पादभाजो
भगवन् अवापुः पारमध्वनः ॥ ५ ॥
नमस्तुभ्यं
भगवते ब्रह्मणे परमात्मने ।
न यत्र
श्रूयते माया लोकसृष्टिविकल्पना ॥ ६ ॥
अजानता
मामकेन मूढेनाकार्यवेदिना ।
आनीतोऽयं तव
पिता तद् भवान् क्षन्तुमर्हति ॥ ७ ॥
ममाप्यनुग्रहं कृष्ण कर्तुं अर्हस्यशेषदृक् ।
गोविन्द
नीयतामेष पिता ते पितृवत्सल ॥ ८ ॥
श्रीशुक उवाच
एवं प्रसादितः कृष्णो भगवान् ईश्वरेश्वरः ।
आदायागात्
स्वपितरं बन्धूनां चावहन् मुदम् ॥ ९ ॥
नन्दस्त्वतीन्द्रियं दृष्ट्वा लोकपालमहोदयम् ।
कृष्णे च
सन्नतिं तेषां ज्ञातिभ्यो विस्मितोऽब्रवीत् ॥ १० ॥
ते
चौत्सुक्यधियो राजन् मत्वा गोपास्तमीश्वरम् ।
अपि नः
स्वगतिं सूक्ष्मां उपाधास्यदधीश्वरः ॥ ११ ॥
इति स्वानां
स भगवान् विज्ञायाखिलदृक् स्वयम् ।
सङ्कल्पसिद्धये
तेषां कृपयैतदचिन्तयत् ॥ १२ ॥
जनो वै लोक
एतस्मिन् अविद्याकामकर्मभिः ।
उच्चावचासु
गतिषु न वेद स्वां गतिं भ्रमन् ॥ १३ ॥
इति
सञ्चिन्त्य भगवान् महाकारुणिको हरिः ।
दर्शयामास
लोकं स्वं गोपानां तमसः परम् ॥ १४ ॥
सत्यं
ज्ञानमनन्तं यद् ब्रह्म ज्योतिः सनातनम् ।
यद्धि
पश्यन्ति मुनयो गुणापाये समाहिताः ॥ १५ ॥
ते तु
ब्रह्मह्रदं नीता मग्नाः कृष्णेन चोद्धृताः ।
ददृशुर्ब्रह्मणो लोकं यत्राक्रूरोऽध्यगात् पुरा
॥ १६ ॥
नन्दादयस्तु तं दृष्ट्वा परमानन्दनिवृताः ।
कृष्णं च
तत्रच्छन्दोभिः स्तूयमानं सुविस्मिताः ॥ १७ ॥
इति श्रीमद्भागवते महापुराणे पारमहंस्यां संहितायां
दशमस्कन्धे पूर्वार्धे अष्टाविंशोऽध्यायः ॥२८॥
