 |
| Bhagwat chapter 12.13 |
सूत
उवाच
यं ब्रह्मा वरुणेन्द्ररुद्रमरुतः स्तुन्वन्ति
दिव्यैः स्तवैः
वेदैः साङ्गपदक्रमोपनिषदैः गायन्ति
यं सामगाः ।
ध्यानावस्थिततद्गतेन मनसा पश्यन्ति
यं योगिनो
यस्यान्तं न विदुः सुरासुरगणा देवाय तस्मै नमः ॥ १॥
पृष्ठे भ्राम्यदमन्दमन्दरगिरि
ग्रावाग्रकण्डूयनान्
निद्रालोः कमठाकृतेर्भगवतः
श्वासानिलाः पान्तु वः ।
यत्संस्कारकलानुवर्तनवशाद्
वेलानिभेनाम्भसां
यातायातमतन्द्रितं जलनिधेः नाद्यापि
विश्राम्यति ॥ २ ॥
पुराणसङ्ख्यासंभूतिं अस्य वाच्यप्रयोजने ।
दानं दानस्य माहात्म्यं पाठादेश्च
निबोधत ॥ ३ ॥
ब्राह्मं दश सहस्राणि पाद्मं
पञ्चोनषष्टि च ।
श्रीवैष्णवं त्रयोविंशत् चतुर्विंशति
शैवकम् ॥ ४ ॥
दशाष्टौ श्रीभागवतं नारदं पञ्चविंशति
।
मार्कण्डं नव वाह्नं च दशपञ्च
चतुःशतम् ॥ ५ ॥
चतुर्दश भविष्यं स्यात् तथा पञ्चशतानि
च ।
दशाष्टौ ब्रह्मवैवर्तं लैङ्गमेकादशैव
तु ॥ ६ ॥
चतुर्विंशति वाराहं एकाशीतिसहस्रकम् ।
स्कान्दं शतं तथा चैकं वामनं दश
कीर्तितम् ॥ ७ ॥
कौर्मं सप्तदशाख्यातं मात्स्यं तत्तु
चतुर्दश ।
एकोनविंशत् सौपर्णं ब्रह्माण्डं
द्वादशैव तु ॥ ८ ॥
एवं पुराणसन्दोहः चतुर्लक्ष उदाहृतः ।
तत्राष्टदशसाहस्रं श्रीभागवतं इष्यते
॥ ९ ॥
इदं भगवता पूर्वं ब्रह्मणे नाभिपङ्कजे
।
स्थिताय भवभीताय कारुण्यात्
संप्रकाशितम् ॥ १० ॥
आदिमध्यावसानेषु वैराग्याख्यानसंयुतम्
।
हरिलीलाकथाव्रात अमृतानन्दितसत्सुरम्
॥ ११ ॥
सर्ववेदान्तसारं यद्
ब्रह्मात्मैकत्वलक्षणम् ।
वस्तु अद्वितीयं तन्निष्ठं
कैवल्यैकप्रयोजनम् ॥ १२ ॥
प्रौष्ठपद्यां पौर्णमास्यां
हेमसिंहसमन्वितम् ।
ददाति यो भागवतं स याति परमां गतिम् ॥
१३ ॥
राजन्ते तावदन्यानि पुराणानि सतां गणे
।
यावद् न दृष्यते साक्षात् श्रीमद्
भागवतं परम् ॥ १४ ॥
सर्ववेदान्तसारं हि श्रीभागवतमिष्यते
।
तद् रसामृततृप्तस्य नान्यत्र स्याद्
रतिः क्वचित् ॥ १५ ॥
निम्नगानां यथा गङ्गा देवानामच्युतो
यथा ।
वैष्णवानां यथा शम्भुः पुराणानां इदं
तथा ॥ १६ ॥
क्षेत्राणां चैव सर्वेषां यथा काशी
ह्यनुत्तमा ।
तथा पुराणव्रातानां श्रीमद्भागवतं
द्विजाः ॥ १७ ॥
श्रीमद्भागवतं पुराणममलं यद्वैष्णवानां प्रियं
यस्मिन् पारमहंस्यमेकममलं ज्ञानं परं
गीयते ।
तत्र ज्ञानविरागभक्तिसहितं
नैष्कर्म्यमाविस्कृतं
तत् श्रृण्वन् विपठन् विचारणपरो
भक्त्या विमुच्येन्नरः॥१८॥
कस्मै येन विभासितोऽयमतुलो
ज्ञानप्रदीपः पुरा
तद् रूपेण च नारदाय मुनये कृष्णाय तद्
रूपिणा ।
योगीन्द्राय तदात्मनाथ भगवत् राताय
कारुण्यतः
तच्छुद्धं विमलं विशोकममृतं सत्यं परं
धीमहि ॥ १९ ॥
नमस्तस्मै भगवते वासुदेवाय साक्षिणे ।
य इदं कृपया कस्मै व्याचचक्षे
मुमुक्षवे ॥ २० ॥
योगीन्द्राय नमस्तस्मै शुकाय
ब्रह्मरूपिणे ।
संसारसर्पदष्टं यो विष्णुरातममूमुचत्
॥ २१ ॥
भवे भवे यथा भक्तिः पादयोस्तव जायते ।
तथा कुरुष्व देवेश नाथस्त्वं नो यतः
प्रभो ॥ २२ ॥
नामसङ्कीर्तनं यस्य सर्वपाप
प्रणाशनम् ।
प्रणामो दुःखशमनः त नमामि हरिं परम् ॥
२३ ॥
इति श्रीमद्भागवते महापुराणे वैयासिक्यामष्टादशसाहस्र्यां
पारमहंस्यां संहितायां द्वादशस्कन्धे त्रयोदशोऽध्यायः॥१३॥
त्वदीयं वस्तु गोविन्द तुभ्यमेव
समर्पये।
तेन त्वदङ्घ्रिकमले रतिं मे यच्छ शाश्वतीम्॥
