 |
| Bhagwat chapter 12.12 |
सूत
उवाच
नमो धर्माय महते नमः कृष्णाय वेधसे ।
ब्रह्मणेभ्यो नमस्कृत्य धर्मान् वक्ष्ये सनातनान् ॥ १ ॥
एतद् वः कथितं विप्रा विष्णोश्चरितमद्भुतम्
।
भवद्भिः यदहं पृष्टो नराणां
पुरुषोचितम् ॥ २ ॥
अत्र सङ्कीर्तितः साक्षात्
सर्वपापहरो हरिः ।
नारायणो हृषीकेशो भगवान् सात्वतां
पतिः ॥ ३ ॥
अत्र ब्रह्म परं गुह्यं जगतः
प्रभवाप्ययम् ।
ज्ञानं च तदुपाख्यानं प्रोक्तं
विज्ञानसंयुतम् ॥ ४ ॥
भक्तियोगः समाख्यातो वैराग्यं च
तदाश्रयम् ।
पारीक्षितं उपाख्यानं नारदाख्यानमेव च
॥ ५ ॥
प्रायोपवेशो राजर्षेः विप्रशापात्
परीक्षितः ।
शुकस्य ब्रह्मर्षभस्य संवादश्च
परीक्षितः ॥ ६ ॥
योगधारणयोत्क्रान्तिः संवादो
नारदाजयोः ।
अवतारानुगीतं च सर्गः
प्राधानिकोऽग्रतः ॥ ७ ॥
विदुरोद्धवसंवादः
क्षत्तृमैत्रेययोस्ततः ।
पुराणसंहिताप्रश्नो महापुरुषसंस्थितिः
॥ ८ ॥
ततः प्राकृतिकः सर्गः सप्त
वैकृतिकाश्च ये ।
ततो ब्रह्माण्डसम्भूतिः वैराजः पुरुषो
यतः ॥ ९ ॥
कालस्य स्थूलसूक्ष्मस्य गतिः
पद्मसमुद्भवः ।
भुव उद्धरणेऽम्भोधेः हिरण्याक्षवधो
यथा ॥ १० ॥
ऊर्ध्वतिर्यगवाक्सर्गो
रुद्रसर्गस्तथैव च ।
अर्धनारीश्वरस्याथ यतः स्वायंभुवो
मनुः ॥ ११ ॥
शतरूपा च या स्त्रीणां आद्या
प्रकृतिरुत्तमा ।
सन्तानो धर्मपत्नीनां कर्दमस्य
प्रजापतेः ॥ १२ ॥
अवतारो भगवतः कपिलस्य महात्मनः ।
देवहूत्याश्च संवादः कपिलेन च धीमता ॥
१३ ॥
नवब्रह्मसमुत्पत्तिः दक्षयज्ञविनाशनम्
।
ध्रुवस्य चरितं पश्चात् पृथोः
प्राचीनबर्हिषः ॥ १४ ॥
नारदस्य च संवादः ततः प्रैयव्रतं
द्विजाः ।
नाभेस्ततोऽनुचरितं ऋषभस्य भरतस्य च ॥
१५ ॥
द्वीपवर्षसमुद्राणां
गिरिनद्युपवर्णनम् ।
ज्योतिश्चक्रस्य संस्थानं
पातालनरकस्थितिः ॥ १६ ॥
दक्षजन्म प्रचेतोभ्यः तत्पुत्रीणां च
सन्ततिः ।
यतो देवासुरनराः तिर्यङ्नगखगादयः ॥
१७ ॥
त्वाष्ट्रस्य जन्मनिधनं पुत्रयोश्च
दितेर्द्विजाः ।
दैत्येश्वरस्य चरितं प्रह्रादस्य
महात्मनः ॥ १८ ॥
मन्वन्तरानुकथनं गजेन्द्रस्य
विमोक्षणम् ।
मन्वन्तरावताराश्च विष्णोर्हयशिरादयः
॥ १९ ॥
कौर्मं धान्वतरं मात्स्यं वामनं च
जगत्पतेः ।
क्षीरोदमथनं तद्वद् अमृतार्थे
दिवौकसाम् ॥ २० ॥
देवासुरमहायुद्धं राजवंशानुकीर्तनम् ।
इक्ष्वाकुजन्म तद्वंशः सुद्युम्नस्य
महात्मनः ॥ २१ ॥
इलोपाख्यानमत्रोक्तं तारोपाख्यानमेव च
।
सूर्यवंशानुकथनं शशादाद्या नृगादयः ॥
२२ ॥
सौकन्यं चाथ शर्यातेः ककुत्स्थस्य च
धीमतः ।
खट्वाङ्गस्य च मान्धातुः सौभरेः
सगरस्य च ॥ २३ ॥
रामस्य कोशलेन्द्रस्य चरितं
किल्बिषापहम् ।
निमेरङ्गपरित्यागो जनकानां च सम्भवः
॥ २४ ॥
रामस्य भार्गवेन्द्रस्य निःक्षतृईकरणं
भुवः ।
ऐलस्य सोमवंशस्य ययातेर्नहुषस्य च ॥
२५ ॥
दौष्मन्तेर्भरतस्यापि
शान्तनोस्तत्सुतस्य च ।
ययातेर्ज्येष्ठपुत्रस्य
यदोर्वंशोऽनुकीर्तितः ॥ २६ ॥
यत्रावतीर्णो भगवान् कृष्णाख्यो
जगदीश्वरः ।
वसुदेवगृहे जन्म ततो वृद्धिश्च गोकुले
॥ २७ ॥
तस्य कर्माण्यपाराणि
कीर्तितान्यसुरद्विषः ।
पूतनासुपयःपानं शकटोच्चाटनं शिशोः ॥
२८ ॥
तृणावर्तस्य निष्पेषः तथैव बकवत्सयोः
।
धेनुकस्य सहभ्रातुः प्रलम्बस्य च
संक्षयः ॥ २९ ॥
गोपानां च परित्राणं दावाग्नेः
परिसर्पतः ।
दमनं कालियस्याहेः
महाहेर्नन्दमोक्षणम् ॥ ३० ॥
व्रतचर्या तु कन्यानां यत्र
तुष्टोऽच्युतो व्रतैः ।
प्रसादो यज्ञपत्नीभ्यो विप्राणां
चानुतापनम् ॥ ३१ ॥
गोवर्धनोद्धारणं च शक्रस्य सुरभेरथ ।
यज्ञाभिषेकं
कृष्णस्य स्त्रीभिः क्रीडा च रात्रिषु ॥ ३२ ॥
शङ्खचूडस्य दुर्बुद्धेः वधोऽरिष्टस्य
केशिनः ।
अक्रूरागमनं पश्चात् प्रस्थानं
रामकृष्णयोः ॥ ३३ ॥
व्रजस्त्रीणां विलापश्च मथुरालोकनं
ततः ।
गजमुष्टिकचाणूर कंसादीनां तथा वधः ॥
३४ ॥
मृतस्यानयनं सूनोः पुनः
सान्दीपनेर्गुरोः ।
मथुरायां निवसता यदुचक्रस्य
यत्प्रियम् ।
कृतमुद्धवरामाभ्यां युतेन हरिणा
द्विजाः ॥ ३५ ॥
जरासन्धसमानीत सैन्यस्य बहुशो वधः ।
घातनं यवनेन्द्रस्य कुशस्थल्या
निवेशनम् ॥ ३६ ॥
आदानं पारिजातस्य सुधर्मायाः
सुरालयात् ।
रुक्मिण्या हरणं युद्धे प्रमथ्य
द्विषतो हरेः ॥ ३७ ॥
हरस्य जृम्भणं युद्धे बाणस्य
भुजकृन्तनम् ।
प्राग्ज्योतिषपतिं हत्वा कन्यानां
हरणं च यत् ॥ ३८ ॥
चैद्यपौण्ड्रकशाल्वानां दन्तवक्रस्य
दुर्मतेः ।
शम्बरो द्विविदः पीठो मुरः पञ्चजनादयः
॥ ३९ ॥
माहात्म्यं च वधस्तेषां वाराणस्याश्च
दाहनम् ।
भारावतरणं भूमेः निमित्तीकृत्य
पाण्डवान् ॥ ४० ॥
विप्रशापापदेशेन संहारः स्वकुलस्य च ।
उद्धवस्य च संवादो वसुदेवस्य चाद्भुतः
॥ ४१ ॥
यत्रात्मविद्या ह्यखिला प्रोक्ता
धर्मविनिर्णयः ।
ततो मर्त्यपरित्याग आत्मयोगानुभावतः ॥
४२ ॥
युगलक्षणवृत्तिश्च कलौ नॄणामुपप्लवः ।
चतुर्विधश्च प्रलय उत्पत्तिस्त्रिविधा
तथा ॥ ४३ ॥
देहत्यागश्च राजर्षेः विष्णुरातस्य
धीमतः ।
शाखाप्रणयनं ऋषेः मार्कण्डेयस्य
सत्कथा ॥
महापुरुषविन्यासः सूर्यस्य जगदात्मनः
॥ ४४ ॥
इति चोक्तं द्विजश्रेष्ठा
यत्पृष्टोऽहं इहास्मि वः ।
लीलावतारकर्माणि कीर्तितानीह सर्वशः ॥
४५ ॥
पतितः स्खलितश्चार्तः क्षुत्त्वा वा
विवशो ब्रुवन् ।
हरये नम इत्युच्चैः मुच्यते
सर्वपातकात् ॥ ४६ ॥
सङ्कीर्त्यमानो भगवान् अनन्तः
श्रुतानुभावो व्यसनं हि पुंसाम् ।
प्रविश्य चित्तं विधुनोत्यशेषं
यथा
तमोऽर्कोऽभ्रमिवातिवातः ॥ ४७ ॥
मृषा गिरस्ता ह्यसतीरसत्कथा
न
कथ्यते यद्भगवानधोक्षजः ।
तदेव सत्यं तदुहैव मङ्गलं
तदेव पुण्यं भगवद्गुणोदयम् ॥ ४८ ॥
तदेव रम्यं रुचिरं नवं नवं
तदेव शश्वन्मनसो महोत्सवम् ।
तदेव शोकार्णवशोषणं नृणां
यदुत्तमःश्लोकयशोऽनुगीयते ॥ ४९ ॥
न यद्वचश्चित्रपदं हरेर्यशो
जगत्पवित्रं प्रगृणीत कर्हिचित्
।
तद् ध्वाङ्क्षतीर्थं न तु हंससेवितं
यत्राच्युतस्तत्र हि साधवोऽमलाः ॥ ५० ॥
तद्वाग्विसर्गो जनताघसंप्लवो
यस्मिन् प्रतिश्लोकमबद्धवत्यपि ।
नामान्यनन्तस्य यशोऽङ्कितानि यत्
श्रृण्वन्ति गायन्ति गृणन्ति साधवः ॥ ५१ ॥
नैष्कर्म्यमप्यच्युत भाववर्जितं
न
शोभते ज्ञानमलं निरञ्जनम् ।
कुतः पुनः शश्वदभद्रमीश्वरे
न
ह्यर्पितं कर्म यदप्यनुत्तमम् ॥ ५२ ॥
यशःश्रियामेव परिश्रमः परो
वर्णाश्रमाचारतपःश्रुतादिषु ।
अविस्मृतिः श्रीधरपादपद्मयोः
गुणानुवादश्रवणादरादिभिर्हरेः ॥ ५३ ॥
अविस्मृतिः कृष्णपदारविन्दयोः
क्षिणोत्यभद्राणि च शं तनोति च ।
सत्त्वस्य शुद्धिं परमात्मभक्तिं
ज्ञानं च विज्ञानविरागयुक्तम् ॥ ५४ ॥
यूयं द्विजाग्र्या बत भूरिभागा
यच्छश्वदात्मन्यखिलात्मभूतम् ।
नारायणं देवमदेवमीशं
अजस्रभावा भजताविवेश्य ॥ ५५ ॥
अहं च संस्मारित आत्मतत्त्वं
श्रुतं पुरा मे परमर्षिवक्त्रात् ।
प्रायोपवेशे नृपतेः परीक्षितः
सदस्यृषीणां महतां च श्रृण्वताम् ॥ ५६ ॥
एतद्वः कथितं विप्राः कथनीयोरुकर्मणः
।
माहात्म्यं वासुदेवस्य
सर्वाशुभविनाशनम् ॥ ५७ ॥
य एतत्श्रावयेन्नित्यं
यामक्षणमनन्यधीः ।
श्रद्धावान् योऽनुश्रृणुयात्
पुनात्यात्मानमेव सः ॥ ५८ ॥
द्वादश्यामेकादश्यां वा
श्रृण्वन्नायुष्यवान् भवेत् ।
पठत्यनश्नन् प्रयतः ततो भवत्यपातकी ॥
५९ ॥
पुष्करे मथुरायां च द्वारवत्यां
यतात्मवान् ।
उपोष्य संहितामेतां पठित्वा मुच्यते
भयात् ॥ ६० ॥
देवता मुनयः सिद्धाः पितरो मनवो नृपाः
।
यच्छन्ति कामान् गृणतः श्रृण्वतो यस्य
कीर्तनात् ॥ ६१ ॥
ऋचो यजूंषि सामानि
द्विजोऽधीत्यानुविन्दते ।
मधुकुल्या घृतकुल्याः पयःकुल्याश्च
तत्फलम् ॥ ६२ ॥
पुराणसंहितां एतां अधीत्य प्रयतो
द्विजः ।
प्रोक्तं भगवता यत्तु तत्पदं परमं
व्रजेत् ॥ ६३ ॥
विप्रोऽधीत्याप्नुयात् प्रज्ञां
राजन्योदधिमेखलाम् ।
वैश्यो निधिपतित्वं च शूद्रः शुध्येत
पातकात् ॥ ६४ ॥
कलिमलसंहतिकालनोऽखिलेशो
हरिरितरत्र न गीयते ह्यभीक्ष्णम् ।
इह तु पुनर्भगवानशेषमूर्तिः
परिपठितोऽनुपदं कथाप्रसङ्गैः ॥ ६५ ॥
तमहमजमनन्तमात्मतत्त्वं
जगदुदयस्थितिसंयमात्मशक्तिम् ।
द्युपतिभिरजशक्रशङ्कराद्यैः
दुरवसितस्तवमच्युतं नतोऽस्मि ॥ ६६ ॥
उपचितनवशक्तिभिः स्व आत्मनि
उपरचितस्थिरजङ्गमालयाय ।
भगवत उपलब्धिमात्रधाम्ने
सुरऋषभाय नमः सनातनाय ॥ ६७ ॥
स्वसुखनिभृतचेतास्तद्व्युदस्तान्यभावोऽपि
अजितरुचिरलीलाकृष्टसारस्तदीयम् ।
व्यतनुत कृपया यः तत्त्वदीपं पुराणं
तमखिलवृजिनघ्नं व्याससूनुं नतोऽस्मि ॥ ६८ ॥
इति श्रीमद्भागवते महापुराणे पारमहंस्यां संहितायां
द्वादशस्कन्धे
द्वादशस्कन्धार्थनिरूपणं नाम
द्वादशोऽध्यायः ॥ १२ ॥
