 |
| bhagwat chapter 9.22 |
श्रीशुक उवाच
मित्रेयुश्च दिवोदासात् च्यवनः
तत्सुतो नृप ।
सुदासः सहदेवोऽथ सोमको जन्तुजन्मकृत्
॥ १ ॥
तस्य पुत्रशतं तेषां यवीयान् पृषतः
सुतः ।
द्रुपदो द्रौपदी तस्यजज्ञे
धृष्टद्युम्नादयः सुताः ॥ २ ॥
धृष्टद्युम्नात् धृष्टकेतुः भार्म्याः
पाञ्चालका इमे ।
योऽजमीढसुतो ह्यन्य ऋक्षः संवरणस्ततः
॥ ३ ॥
तपत्यां सूर्यकन्यायां
कुरुक्षेत्रपतिः कुरुः ।
परीक्षित् सुधनुर्जह्नुः निषधाश्व
कुरोः सुताः ॥ ४ ॥
सुहोत्रोऽभूत् सुधनुषः च्यवनोऽथ ततः
कृती ।
वसुस्तस्योपरिचरो बृहद्रथमुखास्ततः ॥
५ ॥
कुशाम्बमत्स्यप्रत्यग्र चेदिपाद्याश्च
चेदिपाः ।
बृहद्रथात्कुशाग्रोऽभूत् ऋषभस्तस्य
तत्सुतः ॥ ६ ॥
जज्ञे सत्यहितोऽपत्यं पुष्पवान्
तत्सुतो जहुः ।
अन्यस्यामपि भार्यायां शकले द्वे
बृहद्रथात् ॥ ७ ॥
ये मात्रा बहिरुत्सृष्टे जरया
चाभिसन्धिते ।
जीव जीवेति क्रीडन्त्या जरासन्धोऽभवत्
सुतः ॥ ८ ॥
ततश्च सहदेवोऽभूत् सोमापिर्यत्
श्रुतश्रवाः ।
परीक्षिद् अनपत्योऽभूत् सुरथो नाम
जाह्नवः ॥ ९ ॥
ततो विदूरथस्तस्मात्
सार्वभौमस्ततोऽभवत् ।
जयसेनस्तत् तनयो
राधिकोऽतोऽयुताय्वभूत् ॥ १० ॥
ततश्च क्रोधनस्तस्मात् देवातिथिरमुष्य
च ।
ऋष्यस्तस्य दिलीपोऽभूत् प्रतीपस्तस्य
चात्मजः ॥ ११ ॥
देवापिः शान्तनुस्तस्य बाह्लीक इति
चात्मजाः ।
पितृराज्यं परित्यज्य देवापिस्तु वनं
गतः ॥ १२ ॥
अभवत् शन्तनू राजा प्राङ्महाभिषसंज्ञितः
।
यं यं कराभ्यां स्पृशति जीर्णं
यौवनमेति सः ॥ १३ ॥
शान्तिमाप्नोति चैवाग्र्यां कर्मणा
तेन शन्तनुः ।
समा द्वादश तद्राज्ये न ववर्ष यदा
विभुः ॥ १४ ॥
शन्तनुर्ब्राह्मणैरुक्तः
परिवेत्तायमग्रभुक् ।
राज्यं देह्यग्रजायाशु
पुरराष्ट्रविवृद्धये ॥ १५ ॥
एवमुक्तो द्विजैर्ज्येष्ठं छन्दयामास
सोऽब्रवीत् ।
तन्मंत्रिप्रहितैर्विप्रैः वेदाद्
विभ्रंशितो गिरा ॥ १६ ॥
वेदवादातिवादान् वै तदा देवो ववर्ष ह
।
देवापिर्योगमास्थाय कलापग्राममाश्रितः
॥ १७ ॥
सोमवंशे कलौ नष्टे कृतादौ
स्थापयिष्यति ।
बाह्लीकात्सोमदत्तोऽभूद्
भूरिर्भूरिश्रवास्ततः ॥ १८ ॥
शलश्च शन्तनोरासीद् गंगायां भीष्म
आत्मवान् ।
सर्वधर्मविदां श्रेष्ठो महाभागवतः
कविः ॥ १९ ॥
वीरयूथाग्रणीर्येन रामोऽपि युधि
तोषितः ।
शन्तनोर्दाशकन्यायां जज्ञे चित्रांगदः
सुतः ॥ २० ॥
विचित्रवीर्यश्चावरजो नाम्ना
चित्रांगदो हतः ।
यस्यां पराशरात्साक्षाद् अवतीर्णो
हरेः कला ॥ २१ ॥
वेदगुप्तो मुनिः कृष्णो यतोऽहं
इदमध्यगाम् ।
हित्वा स्वशिष्यान् पैलादीन् भगवान्
बादरायणः ॥ २२ ॥
मह्यं पुत्राय शान्ताय परं गुह्यमिदं
जगौ ।
विचित्रवीर्योऽथोवाह काशीराजसुते
बलात् ॥ २३ ॥
स्वयंवराद् उपानीते अम्बिकाम्बालिके
उभे ।
तयोरासक्तहृदयो गृहीतो यक्ष्मणा मृतः
॥ २४ ॥
क्षेत्रेऽप्रजस्य वै भ्रातुः
मात्रोक्तो बादरायणः ।
धृतराष्ट्रं च पाण्डुं च विदुरं
चाप्यजीजनत् ॥ २५ ॥
गान्धार्यां धृतराष्ट्रस्य जज्ञे
पुत्रशतं नृप ।
तत्र दुर्योधनो ज्येष्ठो दुःशला चापि
कन्यका ॥ २६ ॥
शापात् मैथुनरुद्धस्य पाण्डोः
कुन्त्यां महारथाः ।
जाता धर्मानिलेन्द्रेभ्यो
युधिष्ठिरमुखास्त्रयः ॥ २७ ॥
नकुलः सहदेवश्च माद्र्यां
नासत्यदस्रयोः ।
द्रौपद्यां पञ्च पञ्चभ्यः पुत्रास्ते
पितरोऽभवन् ॥ २८ ॥
युधिष्ठिरात्प्रतिविन्ध्यः श्रुतसेनो
वृकोदरात् ।
अर्जुनात् श्रुतकीर्तिस्तु शतानीकस्तु
नाकुलिः ॥ २९ ॥
सहदेवसुतो राजन् श्रुतकर्मा तथापरे ।
युधिष्ठिरात्तु पौरव्यां देवकोऽथ
घटोत्कचः ॥ ३० ॥
भीमसेनाद् हिडिम्बायां काल्यां
सर्वगतस्ततः ।
सहदेवात् सुहोत्रं तु विजयासूत
पार्वती ॥ ३१ ॥
करेणुमत्यां नकुलो नरमित्रं तथार्जुनः
।
इरावन्तमुलूप्यां वै सुतायां
बभ्रुवाहनम् ।
मणिपुरपतेः सोऽपि तत्पुत्रः
पुत्रिकासुतः ॥ ३२ ॥
तव तातः सुभद्रायां अभिमन्युरजायत ।
सर्वातिरथजिद् वीर उत्तरायां ततो
भवान् ॥ ३३ ॥
परिक्षीणेषु कुरुषु
द्रौणेर्ब्रह्मास्त्रतेजसा ।
त्वं च कृष्णानुभावेन सजीवो
मोचितोऽन्तकात् ॥ ३४ ॥
तवेमे तनयास्तात जनमेजयपूर्वकाः ।
श्रुतसेनो भीमसेन उग्रसेनश्च
वीर्यवान् ॥ ३५ ॥
जनमेजयस्त्वां विदित्वा तक्षकान्निधनं
गतम् ।
सर्पान् वै सर्पयागाग्नौ स होष्यति
रुषान्वितः ॥ ३६ ॥
कावषेयं पुरोधाय तुरं तुरगमेधयाट् ।
समन्तात् पृथिवीं सर्वां जित्वा
यक्ष्यति चाध्वरैः ॥ ३७ ॥
तस्य पुत्रः शतानीको याज्ञवल्क्यात्
त्रयीं पठन् ।
अस्त्रज्ञानं क्रियाज्ञानं शौनकात्
परमेष्यति ॥ ३८ ॥
सहस्रानीकस्तत्पुत्रः ततश्चैवाश्वमेधजः ।
असीमकृष्णस्तस्यापि नेमिचक्रस्तु
तत्सुतः ॥ ३९ ॥
गजाह्वये हृते नद्या कौशाम्ब्यां साधु
वत्स्यति ।
उक्तस्ततश्चित्ररथः तस्मात् कविरथः
सुतः ॥ ४० ॥
तस्माच्च वृष्टिमांस्तस्य सुषेणोऽथ
महीपतिः ।
सुनीथस्तस्य भविता नृचक्षुर्यत्
सुखीनलः ॥ ४१ ॥
परिप्लवः सुतस्तस्मात् मेधावी
सुनयात्मजः ।
नृपञ्जयस्ततो दूर्वः तिमिः तस्मात्
जनिष्यति ॥ ४२ ॥
तिमेर्बृहद्रथः तस्मात् शतानीकः
सुदासजः ।
शतानीकाद् दुर्दमनः तस्यापत्यं बहीनरः
॥ ४३ ॥
दण्डपाणिर्निमिस्तस्य क्षेमको भविता
यतः ।
ब्रह्मक्षत्रस्य वै प्रोक्तो वंशो
देवर्षिसत्कृतः ॥ ४४ ॥
क्षेमकं प्राप्य राजानं संस्थां
प्राप्स्यति वै कलौ ।
अथ मागधराजानो भवितारो ये वदामि ते ॥
४५ ॥
भविता सहदेवस्य मार्जारिर्यत्
श्रुतश्रवाः ।
ततो युतायुः तस्यापि निरमित्रोऽथ
तत्सुतः ॥ ४६ ॥
सुनक्षत्रः सुनक्षत्राद् बृहत्सेनोऽथ
कर्मजित् ।
ततः सुतञ्जयाद् विप्रः शुचिस्तस्य
भविष्यति ॥ ४७ ॥
क्षेमोऽथ सुव्रतस्तस्माद् धर्मसूत्रः
शमस्ततः ।
द्युमत्सेनोऽथ सुमतिः सुबलो जनिता ततः
॥ ४८ ॥
सुनीथः सत्यजिदथ विश्वजित् यद्
रिपुञ्जयः ।
बार्हद्रथाश्च भूपाला भाव्याः
साहस्रवत्सरम् ॥ ४९ ॥
इति श्रीमद्भागवते महापुराणे पारमहंस्यां
संहितायां नवमस्कन्धे द्वाविंशोऽध्यायः ॥ २२ ॥
