 |
| bhagwat chapter 9.21 |
श्रीशुक
उवाच
वितथस्य सुतान् मन्योः बृहत्क्षत्रो
जयस्ततः ।
महावीर्यो नरो गर्गः सङ्कृतिस्तु नरात्मजः ॥ १ ॥
गुरुश्च रन्तिदेवश्च सङ्कृतेः
पाण्डुनन्दन ।
रन्तिदेवस्य महिमा इहामुत्र च गीयते ॥
२ ॥
वियद्वित्तस्य ददतो लब्धं लब्धं
बुभुक्षतः ।
निष्किञ्चनस्य धीरस्य सकुटुम्बस्य
सीदतः ॥ ३ ॥
व्यतीयुः अष्टचत्वारिंशत् अहनि अपिबतः
किल ।
घृतपायससंयावं तोयं प्रातरुपस्थितम् ॥
४ ॥
कृच्छ्रप्राप्तकुटुम्बस्य
क्षुत्तृड्भ्यां जातवेपथोः ।
अतिथिर्ब्राह्मणः काले भोक्तुकामस्य
चागमत् ॥ ५ ॥
तस्मै संव्यभजत् सोऽन्नं आदृत्य
श्रद्धयान्वितः ।
हरिं सर्वत्र संपश्यन् स भुक्त्वा
प्रययौ द्विजः ॥ ६ ॥
अथान्यो भोक्ष्यमाणस्य विभक्तस्य
महीपतेः ।
विभक्तं व्यभजत् तस्मै वृषलाय हरिं
स्मरन् ॥ ७ ॥
याते शूद्रे तमन्योऽगाद् अतिथिः
श्वभिरावृतः ।
राजन्मे दीयतां अन्नं सगणाय बुभुक्षते
॥ ८ ॥
स आदृत्यावशिष्टं यद्
बहुमानपुरस्कृतम् ।
तच्च दत्त्वा नमश्चक्रे श्वभ्यः
श्वपतये विभुः ॥ ९ ॥
पानीयमात्रमुच्छेषं तच्चैकपरितर्पणम् ।
पास्यतः पुल्कसोऽभ्यागादपो
देह्यशुभस्य मे॥ १०॥
तस्य तां करुणां वाचं निशम्य
विपुलश्रमाम् ।
कृपया भृशसन्तप्त इदमाहामृतं वचः ॥ ११
॥
न कामयेऽहं गतिमीश्वरात्परां
अष्टर्द्धियुक्तामपुनर्भवं वा ।
आर्तिं प्रपद्येऽखिलदेहभाजां
अन्तःस्थितो येन भवन्त्यदुःखाः ॥
१२ ॥
क्षुत्तृट्श्रमो गात्रपरिश्रमश्च
दैन्यं क्लमः शोकविषादमोहाः ।
सर्वे निवृत्ताः कृपणस्य जन्तोः
जिजीविषोर्जीवजलार्पणान्मे ॥ १३ ॥
इति प्रभाष्य पानीयं म्रियमाणः
पिपासया ।
पुल्कसायाददाद् धीरो निसर्गकरुणो नृपः
॥ १४ ॥
तस्य त्रिभुवनाधीशाः फलदाः
फलमिच्छताम् ।
आत्मानं दर्शयां चक्रुः माया
विष्णुविनिर्मिताः ॥ १५ ॥
स वै तेभ्यो नमस्कृत्य निःसङ्गो
विगतस्पृहः ।
वासुदेवे भगवति भक्त्या चक्रे मनः
परम् ॥ १६ ॥
ईश्वरालम्बनं चित्तं
कुर्वतोऽनन्यराधसः ।
माया गुणमयी राजन् स्वप्नवत्
प्रत्यलीयत ॥ १७ ॥
तत्प्रसङ्गानुभावेन
रन्तिदेवानुवर्तिनः ।
अभवन् योगिनः सर्वे नारायणपरायणाः ॥
१८ ॥
गर्गाच्छिनिस्ततो गार्ग्यः क्षत्राद्
ब्रह्म ह्यवर्तत ।
दुरितक्षयो महावीर्यात् तस्य
त्रय्यारुणिः कविः ॥ १९ ॥
पुष्करारुणिरित्यत्र ये ब्राह्मणगतिं
गताः ।
बृहत्क्षत्रस्य पुत्रोऽभूत् हस्ती यद्
हस्तिनापुरम् ॥ २० ॥
अजमीढो द्विमीढश्च पुरुमीढश्च हस्तिनः
।
अजमीढस्य वंश्याः स्युः प्रियमेधादयो
द्विजाः ॥ २१ ॥
अजमीढाद् बृहदिषुः तस्य पुत्रो
बृहद्धनुः ।
बृहत्कायः ततस्तस्य पुत्र आसीत्
जयद्रथः ॥ २२ ॥
तत्सुतो विशदस्तस्य सेनजित् समजायत ।
रुचिराश्वो दृढहनुः काश्यो वत्सश्च
तत्सुताः ॥ २३ ॥
रुचिराश्वसुतः पारः पृथुसेनः तदात्मजः
।
पारस्य तनयो नीपः तस्य पुत्रशतं
त्वभूत् ॥ २४ ॥
स कृत्व्यां शुककन्यायां
ब्रह्मदत्तमजीजनत् ।
योगी स गवि भार्यायां विष्वक्सेनं
अधात् सुतम् ॥ २५ ॥
जैगीषव्योपदेशेन योगतंत्रं चकार ह ।
उदक्सेनः ततस्तस्माद् भल्लाटो
बार्हदीषवाः ॥ २६ ॥
यवीनरो द्विमीढस्य कृतिमान् तत्सुतः
स्मृतः ।
नाम्ना सत्यधृतिस्तस्य दृढनेमिः
सुपार्श्वकृत् ॥ २७ ॥
सुपार्श्वात् सुमतिस्तस्य पुत्रः
सन्नतिमान् ततः ।
कृती हिरण्यनाभाद् यो योगं प्राप्य
जगौ स्म षट् ॥ २८ ॥
संहिताः प्राच्यसाम्नां वै नीपो
ह्युग्रायुधस्ततः ।
तस्य क्षेम्यः सुवीरोऽथ सुवीरस्य
रिपुञ्जयः ॥ २९ ॥
ततो बहुरथो नाम पुरुमीढोऽप्रजोऽभवत् ।
नलिन्यां अजमीढस्य नीलः शान्तिः
सुतस्ततः ॥ ३० ॥
शान्तेः सुशान्तिस्तत्पुत्रः
पुरुजोऽर्कस्ततोऽभवत् ।
भर्म्याश्वः तनयस्तस्य पञ्चासन् मुद्गलादयः
॥ ३१ ॥
यवीनरो बृहद्विश्वः काम्पिल्यः सञ्जयः
सुताः ।
भर्म्याश्वः प्राह पुत्रा मे पञ्चानां
रक्षणाय हि ॥ ३२ ॥
विषयाणामलमिमे इति पञ्चालसंज्ञिताः ।
मुद्गलाद् ब्रह्मनिर्वृत्तं गोत्रं
मौद्गल्यसंज्ञितम् ॥ ३३ ॥
मिथुनं मुद्गलाद् भार्म्याद्
दिवोदासः पुमानभूत् ।
अहल्या कन्यका यस्यां शतानन्दस्तु
गौतमात् ॥ ३४ ॥
तस्य सत्यधृतिः पुत्रो
धनुर्वेदविशारदः ।
शरद्वान् तत्सुतो यस्माद्
उर्वशीदर्शनात् किल ॥ ३५ ॥
शरस्तम्बेऽपतद् रेतो मिथुनं
तदभूच्छुभम् ।
तद्दृष्ट्वा कृपयागृह्णात्
शन्तनुर्मृगयां चरन् ।
कृपः कुमारः कन्या च द्रोणपत्न्यभवत्
कृपी ॥ ३६ ॥
इति श्रीमद्भागवते महापुराणे पारमहंस्यां
संहितायां नवमस्कन्धे एकविंशोऽध्यायः ॥ २१॥
