 |
| bhagwat chapter 6.13 |
श्रीशुक उवाच
वृत्रे
हते त्रयो लोका विना शक्रेण भूरिद ।
सपाला
ह्यभवन् सद्यो विज्वरा निर्वृतेन्द्रियाः ॥ १ ॥
देवर्षिपितृभूतानि
दैत्या देवानुगाः स्वयम् ।
प्रतिजग्मुः
स्वधिष्ण्यानि ब्रह्मेशेन्द्रादयस्ततः ॥ २॥
श्रीराजोवाच
इन्द्रस्यानिर्वृतेर्हेतुं
श्रोतुमिच्छामि भो मुने ।
येनासन्
सुखिनो देवा हरेर्दुःखं कुतोऽभवत् ॥ ३ ॥
श्रीशुक उवाच
वृत्रविक्रमसंविग्नाः
सर्वे देवाः सहर्षिभिः ।
तद्वधायार्थयन्निन्द्रं
नैच्छद्भीतो बृहद्वधात् ॥ ४ ॥
इन्द्र उवाच
स्त्रीभूद्रुमजलैरेनो
विश्वरूपवधोद्भवम् ।
विभक्तमनुगृह्णद्भिर्वृत्रहत्यां
क्व मार्ज्म्यहम् ॥ ५ ॥
श्रीशुक उवाच
ऋषयस्तदुपाकर्ण्य
महेन्द्रमिदमब्रुवन् ।
याजयिष्याम
भद्रं ते हयमेधेन मा स्म भैः ॥ ६ ॥
हयमेधेन
पुरुषं परमात्मानमीश्वरम् ।
इष्ट्वा
नारायणं देवं मोक्ष्यसेऽपि जगद्वधात् ॥ ७ ॥
ब्रह्महा
पितृहा गोघ्नो मातृहाचार्यहाघवान् ।
श्वादः
पुल्कसको वापि शुद्ध्येरन् यस्य कीर्तनात् ॥ ८ ॥
तमश्वमेधेन
महामखेन श्र
द्धान्वितोऽस्माभिरनुष्ठितेन ।
हत्वापि
सब्रह्मचराचरं त्वं
न लिप्यसे किं खलनिग्रहेण ॥ ९ ॥
श्रीशुक उवाच
एवं
सञ्चोदितो विप्रैर्मरुत्वानहनद्रिपुम् ।
ब्रह्महत्या
हते तस्मिन्नाससाद वृषाकपिम् ॥ १० ॥
तयेन्द्रः
स्मासहत्तापं निर्वृतिर्नामुमाविशत् ।
ह्रीमन्तं
वाच्यतां प्राप्तं सुखयन्त्यपि नो गुणाः ॥ ११ ॥
तां
ददर्शानुधावन्तीं चाण्डालीमिव रूपिणीम् ।
जरया
वेपमानाङ्गीं यक्ष्मग्रस्तामसृक्पटाम् ॥ १२ ॥
विकीर्य
पलितान् केशांस्तिष्ठ तिष्ठेति भाषिणीम् ।
मीनगन्ध्यसुगन्धेन
कुर्वतीं मार्गदूषणम् ॥ १३ ॥
नभो
गतो दिशः सर्वाः सहस्राक्षो विशाम्पते ।
प्रागुदीचीं
दिशं तूर्णं प्रविष्टो नृप मानसम् ॥ १४ ॥
स
आवसत्पुष्करनालतन्तू-
नलब्धभोगो यदिहाग्निदूतः ।
वर्षाणि
साहस्रमलक्षितोऽन्तः
सञ्चिन्तयन् ब्रह्मवधाद्विमोक्षम् ॥ १५ ॥
तावत्त्रिणाकं
नहुषः शशास
विद्यातपोयोगबलानुभावः ।
स
सम्पदैश्वर्यमदान्धबुद्धि-
र्नीतस्तिरश्चां गतिमिन्द्रपत्न्या ॥ १६
॥
ततो
गतो ब्रह्मगिरोपहूत
ऋतम्भरध्याननिवारिताघः ।
पापस्तु
दिग्देवतया हतौजा-
स्तं नाभ्यभूदवितं विष्णुपत्न्या ॥ १७ ॥
तं
च ब्रह्मर्षयोऽभ्येत्य हयमेधेन भारत ।
यथावद्दीक्षयां
चक्रुः पुरुषाराधनेन ह ॥ १८ ॥
अथेज्यमाने
पुरुषे सर्वदेवमयात्मनि ।
अश्वमेधे
महेन्द्रेण वितते ब्रह्मवादिभिः ॥ १९ ॥
स
वै त्वाष्ट्रवधो भूयानपि पापचयो नृप ।
नीतस्तेनैव
शून्याय नीहार इव भानुना ॥ २० ॥
स
वाजिमेधेन यथोदितेन
वितायमानेन मरीचिमिश्रैः ।
इष्ट्वाधियज्ञं
पुरुषं पुराण-
मिन्द्रो महानास विधूतपापः ॥ २१ ॥
इदं
महाख्यानमशेषपाप्मनां
प्रक्षालनं तीर्थपदानुकीर्तनम् ।
भक्त्युच्छ्रयं
भक्तजनानुवर्णनं
महेन्द्रमोक्षं विजयं मरुत्वतः ॥ २२
॥
पठेयुराख्यानमिदं
सदा बुधाः
शृण्वन्त्यथो पर्वणि पर्वणीन्द्रियम् ।
धन्यं
यशस्यं निखिलाघमोचनं
रिपुञ्जयं स्वस्त्ययनं तथायुषम् ॥ २३ ॥
श्रीमद्भागवते
महापुराणे पारमहंस्यां संहितायां
षष्ठस्कन्धे त्रयोदशोऽध्यायः॥१३॥
